تصمیم گیری تحریریه مجلات برای یک مقاله

هنگامی‌که انواع مقالات به نشریه‌ای ارسال می‌شود، وارد یک فرآیند غربالگری اولیه می‌شود که شامل یک بررسی مقدماتی توسط سردبیر نشریه یا هیئت تحریریه می‌گردد. در این مرحله، ویراستار باید یکی از سرانجام‌های زیر را برای مقاله‌تان انتخاب کند:

1. بازگشت بدون بررسی:

اگر ویراستار به این نتیجه برسد که مقاله با حوزه علمی نشریه مطابقت نمی‌کند یا استانداردهای اولیه و انتظارات نشریه را برآورده نمی‌سازد، ممکن است مقاله را پس از غربالگری اولیه، بدون ارسال آن برای بررسی دقیق‌تر باز‌گرداند. همچنین احتمال برگشت مقاله در این مرحله به دلایلی همچون اشتباهات دستوری و نحوی بسیار زیاد و بیش از اندازه، وجود دارد؛ این چیزی است که نویسندگانی که زبان انگلیسی زبان دوم آن‌ها محسوب می شود، باید بدان دقت بیشتری مبذول نمایند. با این حال، آنچه جای خوشحالی دارد این است که به طور کلی، دلیل بازگشت بدون بررسی انواع مقالات به نویسنده آن اطلاع داده می‌شود و بنابراین وی قادر خواهد بود قبل از ارائه دوباره آن یا ارسال مقاله به یک نشریه دیگر، در صورت آن‌که مشکل عمده از زبان مقاله بوده باشد، نسبت به اصلاح و رفع آن مشکل با کمک ویراستاران حرفه‌ای اقدام نماید.

2. پیشنهاد انتقال به نشریه دیگر:

ویراستار ممکن است احساس کند که مقاله مناسب آن نشریه خاص نیست و احتمال دارد به نویسنده پیشنهاد دهد که آن را به نشریه دیگری در همان حوزه انتشار انتقال دهد. معمولا، نقل و انتقال مدارک به صورت داخلی صورت می‌گیرد، اما شرط آن تایید و موافقت نویسنده است. گاهی اوقات ویراستار توصیه می‌کند مقاله برای نشریه‌ای ارسال شود که در حوزه نشر مشترک نیست. در این صورت کل فرایند ارسال باید توسط خود نویسنده انجام گیرد. بهتر است پیش از شروع مقاله نویسی حوزه های مختلف موضوعی که قرار است راجب به آن بنویسید را جستجو کرده و مجلات مناسب با حوزه ی مقاله نویسی خود را انتخاب کنید.

3. ارسال مقاله برای بررسی دقیق:

اگر پس از غربالگری اولیه ویراستار احساس کند که مقاله منطبق بر حوزه کاری و مطابق الزامات اساسی نشریه است، وی آن را برای بازبینی دقیق ارسال خواهد کرد. معمولاً نسخه‌هایی از مقاله به دو تا سه داور علمی ارسال می‌شود.
انواع مقالاتی که برای بررسی علمی دقیق ارسال می شوند نظرات و پیشنهاداتی از داوران دریافت می‌کنند. بر اساس این نظرات، ویراستار تصمیم نهایی را در مورد مقاله اتخاذ می‌کند. هر چند نظریات ارسالی توسط ویراستاران علمی از ارزش بالایی برای ویراستار نشریه برخوردارند، اما این نظریات تنها توصیه محسوب می‌گردند نه تصمیم‌گیری نهایی. اتخاذ تصمیم نهایی درباره نوشته بر عهده ویراستار نشریه است. بنابراین احتمالات زیر پیش خواهد آمد که ویراستار (1) مقاله را می‌پذیرد مشروط بر این که در مورد اعتبار علمی مقاله متقاعد شده باشد، حتی اگر نوشته  از تمام داوران نظر منفی دریافت کرده باشد، یا (2) مقاله را رد می‌کند به شرطی که انتشار آن را بی ارزش ارزیابی کند حتی اگر بررسی کنندگان علمی بازخورد مثبت داده باشند.

یک ویراستار برای یک نوشته کارشناسی شده یکی از تصمیمات زیر را اتخاذ می‌کند:

1. پذیرش در شکل فعلی: این بدان معنا است که نشریه مقاله را در شکل اصلی آن منتشر خواهد کرد، بدون اینکه تغییری در آن اعمال کند. بسیار غیر معمول است که چنین تصمیمی در مورد یک مقاله گرفته شود. در مورد مجلات ISI این تصمیم از بعید ترین تصمیمات است.

2. پذیرش با تجدید نظرهای جزئی: این نوع پذیرش که پذیرش مشروط نیز شناخته می شود، بدان معنا است که مقاله نیاز به تغییرات جزئی دارد تا پذیرفته شود. نمونه‌های این تصمیم نیز نادر است. وقتی درباره مقاله‌ای تصمیم گرفته می‌شود با بازبینی جزیی منتشر گردد، احتمال این‌که مجدداً و برای دور دوم برای بازبینی علمی دقیق‌تر ارسال شود وجود ندارد؛ معمولاً، ویراستار یا سردبیر خود دست به کار اعمال تغییرات جزیی شده و تصویب نهایی را صادر می‌نماید. با این حال، خوب است در نظر داشته باشید که تصمیم به «پذیرش با تغییرات جزئی» به معنای تضمین پذیرش نهایی نیست. با تجدید نظرهای جزئی قبول. مقاله تنها در صورتی پذیرفته می‌شود که ویراستار از تغییرات اعمال شده راضی باشد.

3. پذیرش با تجدید نظر عمده: ویراستار زمانی به این تصمیم می‌رسد که نوشته باید قبل از پذیرش، ملاحظات و اصلاحات زیادی را از سر بگذراند. نویسنده باید نوشته تجدید نظر‌ شده را همراه با پاسخ به تک تک نقطه نظرات منتقد، مجدداً برای نشریه ارسال نماید. نوشته تجدید نظر شده به احتمال زیاد برای دور دوم بررسی دقیق ارسال می‌شود. معمولاً، مقاله برای همان مجموعه داورانی ارسال می‌شود که اولین بار آن را بررسی کرده بودند، اما این احتمال هم هست که ویراستار مجموعه دیگری را برای ارسال مقاله جهت باز‌بینی انتخاب کند. نتایج حاصل از بررسی دوم یا آن‌چنان‌که برخی از نشریات بر آن نام نهاده اند، «rereview»، بسته به این است که نویسنده تا چه حد توانسته نظرات منتقدین و سردبیر را تأمین نماید. در مواردی که نویسنده قادر به اعمال تمام نقطه نظرات افراد گفته شده به نحو مقتضی و به شیوه‌ای رضایت بخش نبوده باشد، احتمال دارد تجدید نظر بیشتری لازم باشد، و یا در بدترین حالت، مقاله ممکن است رد شود.

4. اصلاح و ارسال مجدد: گاهی اوقات ممکن است نوشته‌ای رد شود، اما ویراستار اظهار تمایل و نظر کرده باشد که در صورت تجدید نظر و باز نویسی، مقاله قابلیت ارسال مجدد به نشریه را دارد. اگر نویسنده تمایل به ادامه کار داشته باشد، می‌تواند مقاله را تجدید نظر و باز‌نویسی کرده و پس از اعمال کلیه نقطه نظرات منتقدین علمی و ویراستار، آن را مجدداً در قالب مقاله‌ای جدید به همان نشریه ارسال نماید. این ارسال به نامه‌ای به همراه داشته باشد که در آن ضمن درج شماره نامه و شناسه مقاله اولیه، قید شود که برای رفع نقطه نظرات داوران چه تغییراتی اعمال شده است. ویراستار مقاله تجدید نظر شده و نامه همراه آن را بررسی کرده و در صورت نیاز، مقاله را جهت دور جدید بررسی علمی ارسال خواهد نمود. این مورد در مجلات تامسون یا ISI با فاکتور تاثیر کم یا بدون شاخص IF دیده می شود.

5. رد: این تصمیم نوعی حکم مردودی اکید است و در اکثر موارد، حتی در صورت تجدید نظر عمده یا بازنویسی مقاله توسط نویسنده، نشریه از انتشار مقاله خودداری خواهد کرد.
فرایند تصمیم گیری نشریه در واقع فرایندی طولانی و پیچیده است و مراحل و روند آن همواره برای نویسندگان مشخص نیست. هر چند نشریات مختلف سیستم‌های متفاوتی داشته و احتمالاً از اصطلاحاتی با تفاوت ناچیز استفاده می‌کنند، تصمیمات گفته شده در بالا کم و بیش در میان اغلب نشریات معمول و مشترک است. در مورد مقالاتی که نوآوری ندارند و بیشتر تکرار پژوهش های پیشین هستند معمولا موسسه تامسون رویترز برای مقالات ISI یا مقالات تامسون به خصوص با فاکتور تاثیر بالا، رد مقاله را برای نویسندگان می فرستند.

مقالات مرتبط :

 چرا مقاله من رد شد

منبع: سرنوشت‌های‌ احتمالی یک مقاله